Item gevonden in de kist met verloren herinneringen

"Niet alles kan worden vergeten. Sommige stemmen, zelfs als je ze probeert te smoren, worden met de tijd feller."

Eeuwenlang probeerde de Vergetelheid de laatste gedachten van Jing Xiuying te verslinden – de eerste bibliothecaresse van de antieke wereld, die werd opgeofferd om de herinnering van de wereld te beschermen. Haar offer leidde tot het legendarische Boek van de Draak, dat de Vergetelheid nooit kon corrumperen.

Gefrustreerd bleef Oblivion nog eeuwenlang de echo van zijn laatste gefluister najagen.

Maar hoe meer hij probeerde het uit te wissen... hoe meer het zich aan het bestaan vastklampte. Totdat op een dag dat gefluister condenseerde tot een eenvoudig, nederig object: een witte waskaars, brandend met een etherische vlam die zijn lichaam niet verteerde.

Bij toeval, of door het lot, vond een vergeten reiziger de kaars op een verloren markt in het hart van China.

Su luz temblaba de un modo extraño… y al encenderla, una antigua melodía energía, acompañada de un susurro que erizaba el alma.

_____________

"Als je mijn stem hoort... komt dat omdat er nog licht in je is."

"Ik heb gouden tijden meegemaakt... en eindeloze nachten. Ik heb rijken zien ontstaan door schoonheid... en zien vallen door hebzucht.

Ik zag de man naar de sterren kijken... dromen van verre hemels, terwijl hij vergat te zorgen voor de aarde onder zijn voeten en de handen die hem omringden.

De kennis die ik bewaarde... was geen schat. Het was een spiegel. Maar op de pagina's ervan... leek de mensheid niet naar zichzelf te willen kijken. Ze kon zich haar fouten niet herinneren, noch haar wonden helen. Haar gebaren van mededogen en vergeving... weerspiegelden niet langer de lessen die pijn in haar geschiedenis had gezaaid. En de verschrikkingen herhaalden zich... steeds opnieuw.

"Las lágrimas parecían girar en un círculo infinito…
Una madre más, despidiendo a su hijo…
antes de que alzara un arma en sus manos,
para luchar contra el hijo de otra madre.
Y así, generación tras generación…
como si no quisiéramos aprender."

"Toen Oblivion op me afkwam... zag ik het. Ik zag de toekomst in de ogen van een kind dat een vlinder achtervolgde. Zo onschuldig... zo vrij. En ik begreep dat de toekomst, de liefde, de hoop... herinneringen nodig hadden. Want zonder die herinneringen... zijn we gedoemd te vergeten wie we zijn."

"De meest waardevolle kennis vind je niet in rijkdom, noch in gigantische rijken... laat staan in de geheimen van het firmament. Ze ligt in de nederige kunst van elkaar kennen... van elkaar respecteren... van elkaar vergeven."

"Cuando el día llegó en que el Olvido y el hambre de poder se alzaron…
no dudé.
No era un sacrificio.
Era un acto de fe."

"Het vertrouwen dat ze ooit dit gefluister zouden horen... en zouden begrijpen dat kennis geen macht is: het is verantwoordelijkheid. Die kennis zonder menselijkheid is leeg. Die vrede is niet gebouwd in de sterren... maar in de handen die we vandaag vasthouden."

"Als deze vlam voor je brandt... komt dat omdat er nog hoop is. Onthoud. Leer. Heb lief. Herhaal niet de schaduwen die ik zag dansen. Laat dit gefluister... niet tevergeefs zijn."

"Ik ben Jing Xiuying. Ik bewaar nog steeds de herinnering.

Ik geloof nog steeds in je."