De oorsprong van het Drakenboek
Verteld door oom Chris
Duizenden jaren geleden leefde op de top van de Kunlun-berg een wijze vrouw genaamd Jing Xiuying. Ze was geen krijger, geen koningin, geen tovenares: ze was de eerste bibliothecaresse, een bewaker van de kennis en het geheugen van de oude wereld. Elke dag liep Jing door de eindeloze gangen van haar bibliotheek, toegewijd de boekrollen en boeken strelend die de geschiedenis van de mensheid bevatten. Haar wijsheid was stil, nederig en bescheiden. En dat maakte haar des te machtiger.
De schepper van alle dingen – Het Begin – keek haar zwijgend aan. Hij zag in haar een vlam zo zuiver dat hij besloot haar te beschermen met een uniek wezen: een hemelse draak met glanzende schubben en een eeuwige ziel, die hij Longyan noemde. Vanaf dat moment omringde de draak de berg met zijn lichaam als een levende ring, en bewaakte de wijsheid die Jing met zoveel liefde beschermde.
Maar de duisternis wilde ook herinneringen.
Uit de verste uithoeken van een wreed rijk verrees een machtsbeluste keizer. Een man die een dynastie leidde die zo kwaadaardig was dat zijn naam eeuwen later door Jing zelf uit de tijd zou worden gewist, als eeuwige straf. De keizer marcheerde naar de Kunlun-berg met zijn leger van corrupte youxia en schimmige tovenaars, vastbesloten om de geheimen van de mensheid te plunderen en de geschiedenis naar zijn hand te zetten.
Al verlos acercarse, Jing supo que no tenían oportunidad.
El conocimiento que tanto amaba… caería en manos equivocadas.
Y ese conocimiento, mal usado, podría destruir el mundo en lugar de salvarlo.
Met tranen in haar ogen en moed in haar hart verhief Jing Xiuying haar stem naar de hemel en vroeg om hulp vanaf het Begin:
—Ik wil niet wegrennen. Ik wil niet vechten. Ik wil dat de herinnering blijft bestaan, ook al doe ik dat niet.
Het Begin antwoordde. Met één enkele goddelijke ademtocht transformeerde het Jing Xiuying in een levend boek, dat in de pagina's alles verzegelde wat ze had liefgehad en geleerd. De verhalen. De culturen. De onbeantwoorde vragen. Alles werd beschermd in dat heilige object. En binnen de kaft, als een eeuwige bewaker, viel Longyan in slaap, getransformeerd in een jadesculptuur... stil, roerloos, waakzaam.
Het vijandelijke leger arriveerde... en vond niets. Geen boeken, geen vrouw, geen draak. Alleen steen, wind en stilte.
En het werkte.
De tijd verstreek. De wereld bleef vergeten. Maar op een dag, vele eeuwen later, raakte een pure en moedige blik het boek.
En op dat moment opende Longyan zijn ogen.
